Soms krijg je te maken met families, waar niet iedereen even blij is met de aanwezigheid van een afscheidsfotograaf. Vorig week kreeg ik via mijn netwerk de vraag of ik contact wil de opnemen met een uitvaartverzorger ergens in het land. Via bemiddeling van hem werd ik ’s avonds gebeld door één van de drie dochters van de overledene.
Al snel werd mij duidelijk dat niet alle zussen op één lijn zaten wat betreft de aanwezigheid van een afscheidsfotograaf. Ik heb uitgelegd hoe ik werk en wat waarneembaar zal zijn en wat juist niet. Om een lang verhaal kort te maken, de familie had een aantal wensen waardoor ik eigenlijk mijn werk niet zou kunnen doen zoals ik het wens te doen. Ik heb aangegeven dat ik op deze wijze de opdracht niet zal aannemen, want ik ben niet de fotograaf die zij volgens mij zoeken.
De volgende dag zou ik contact hebben met de ‘bezwarende’ zus om even met haar te praten. Ik kreeg een telefoontje van de zus die ik de avond ervoor had gesproken en alle bezwaren waren weg. We hebben wel afgesproken dat ik voor de dienst nog even met de zussen zal spreken. Ik heb normaal mijn werk kunnen doen.
Eenmaal eerder heb ik een afscheidsreportage gemaakt, waarbij een familielid, mij liever niet zag en die ook beslist niet op de foto wilde. Het eindresultaat stond zo ver van mij af, dat ik nadien heb besloten dit nooit weer te gaan doen. Dit is niet hoe ik een afscheidsreportage wil afleveren, want mijn naam is er wel aan verbonden met alle consequenties van dien. Ik blijf dicht bij mezelf!
Reactie na de uitvaart:
Beste Rob,
We willen je heel hartelijk danken voor je aanwezigheid als fotograaf bij de uitvaart afgelopen dinsdag. We vonden alle drie dat je het heel mooi en subtiel deed, dus je verhaal van tevoren klopte zeker. Dank voor je professionaliteit en geruststelling. We zijn erg benieuwd naar de foto’s.