Een fototoestel hing op jonge leeftijd al over mijn schouder. De wereld was voor mij vol beelden en beleving en met de camera bij de hand, kon ik het altijd vastleggen. Ik denk en kijk in beelden, kan genieten van een mooie foto waarbij het mij dan niet uitmaakt hoe de compositie is.
Met het doel voor ogen om een hele goede fotograaf te worden en met de wijze woorden van mijn dochter in gedachten, volgde ik de vakopleiding. De reorganisatie binnen het bedrijf waar ik werkte viel samen met het afstuderen aan de fotovakschool. Het gaf mij de mogelijkheid om voor mezelf te beginnen.
Veertien jaren geleden werd mijn kleinzoon geboren, ik kocht m’n eerste digitale spiegelreflexcamera, maakte ontelbare foto’s van de kleine en volgde de basisopleiding op de fotovakschool. Het vervolgtraject van de opleiding was kostbaar én ik moest deels weer in de schoolbanken, dus wilde ik een eventuele verdere loopbaan in de fotografie uitstellen. Mijn dochter schudde mij wakker; ‘wanneer dan? Als je met pensioen gaat?’
Als kind maakte ik mee, dat de boeren met zwarte hoeden langs school liepen. Ze waren de dragers bij een begrafenis en dat intrigeerde mij. Toen ik veertien was overleed mijn opa en ik beleefde voor het eerste van mijn leven een uitvaart van dichtbij. De aanspreker was een grote man in het zwart én ik zag weer die dragers. Toen dacht ik: ” wat zou ik graag een aandeel willen leveren bij een uitvaart”.
Een uitvaart is nog altijd een bijzonderheid, maar mag ook mooi zijn. Het is dan ook mijn missie om uitvaartfotografie een gewoon onderdeel te laten zijn van een uitvaart, net zoals bloemen, kaarten en de kist. De dood hoort bij het leven en ik draag graag bij aan tastbare herinneringen.
Rob de Joode – Fotografie is aangesloten bij de branchevereniging voor vakfotografen DuPho. Binnen de uitvaartbranche ben ik lid van de VTU (Vereniging Toeleveranciers Uitvaartbranche). Als afscheidsfotograaf werk ik vanuit de uitvaartbranche.
