Herinneringen voor later: afscheid vastleggen
Daar staan ze. Drie kleine kinderen, hand in hand met hun papa.
Ze hebben nog geen idee wat er allemaal gebeurt. Wat ze wél zien: de mand waar mama in ligt. In die mooie mand. Het besef dat mama is overleden, is er nog niet echt. En hoe kan het ook… nog maar kortgeleden namen ze ook afscheid van oma. En nu dit. Beseffen ze uberhaupt wat ‘dood’ is. Het woordje ‘dood’ snappen ze wel beter dan overleden.
De zaal vult zich langzaam met mensen. Familie, vrienden, buren. De collega’s van mama, de voetbalvrienden van papa, de handbaldames waarmee mama speelde. Iedereen is er, door verdriet aan elkaar verbonden. Want juist tijdens een afscheid zie je hoeveel mensen om iemand geven.
Je ziet het aan papa. Alles lijkt een beetje langs hem heen te gaan. Zijn hoofd vol verdriet, en onbegrip. Gelukkig is opa dichtbij. Ook hij draagt zijn eigen verlies, maar toch probeert hij er te zijn. Soms zie je hem slikken, zeker als de foto’s van oma en mama voorbijkomen. Beelden vol herinneringen.
En de kinderen? Die spelen. Rennen rond de mand van mama. Ze dwalen af en toe door de zaal. Het mooie is: niemand houdt ze tegen. Iedereen begrijpt het. Ze hoeven het nog niet te snappen. Dit is hún manier van omgaan met het afscheid, het kind zijn.
Ik ben er ook, als uitvaartfotograaf. Met mijn camera leg ik het afscheid, de echte, pure beelden. Na een korte kennismaking richt ik me vooral op de kinderen. Onopvallend, rustig op de achtergrond. Ze merken mij niet op — en dat is precies de bedoeling.
De foto’s die ik maak zijn niet bedoeld voor nu. Ze zijn voor later. Voor als de kinderen ouder zijn. Als ze willen terugkijken op het afscheid van hun moeder. Niet alleen om het verdriet te voelen, maar vooral om te zien hoeveel liefde er was. Hoeveel mensen er waren. Hoe iedereen samenkwam om afscheid te nemen. Door de beelden kunnen zij hun verhaal visualiseren. Het was een dag die mij als vader en opa op momenten een brok in de keel bezorgden.
Afscheidsfotografie: herinneringen die je later helpen terug te gaan naar die dag.
Niet om jezelf te verliezen in verdriet, maar om te herinneren. Te voelen waar je vandaan komt. Wie er voor je waren. En hoe belangrijk het is om die momenten vast te leggen.
Soms zeggen beelden meer dan woorden. En soms zijn dát de beelden die je later nodig hebt.
(foto’s zijn niet van dit afscheid)
Meer weten? Neem gerust contact op
Wilt u vrijblijvend kennismaken of meer informatie ontvangen? Ik denk graag met u mee.