“Foto’s van de uitvaart?!”, zei iemand, “Dat je dat wilt!”. Ja. Anders hadden we er niet voor gekozen…
Dit kwam ik tegen op Instagram, ik wist wel van wie het account is en de bijgevoegde foto kende ik natuurlijk. Ik begon te lezen en werd steeds stiller. Ik las het mijn vrouw voor, zij had tranen in haar ogen staan. Dag Lieve moeder van Roos, wat heb je ons ontroert, het heeft ons gepakt, nu weet ik zeker waarvoor ik het doe….
Waarom wél foto’s van belangrijke gebeurtenissen als een geboorte, diplomering of bruiloft, maar geen foto’s van een uitvaart… Van een afscheid…
Belangrijke gebeurtenissen gaan soms in een roes aan je voorbij. Helemaal als er veel mensen zijn of veel emoties bij komen kijken. Het is onmogelijk om alles in je op te nemen. Terwijl je er wel waarde aan hecht, je kunt ieder moment immers maar één keer beleven. Foto’s zijn dan een tastbare herinnering. Ze vertellen het verhaal…
Vandaag precies tien weken geleden was jouw uitvaart, lieve Roos. Rob, een uitvaartfotograaf, was erbij. Hij was erbij toen ik een stukje van jouw mooie haren afknipte. Hij was erbij toen je door Erik en Jeannet in jouw mooie mand werd getild. Hij was erbij toen de buren jou uitzwaaiden. Hij was erbij toen ik mijn verhaal aan jou vertelde in Rietland. Hij was erbij toen genodigden elkaar ontmoetten in de zon. Hij was erbij toen jouw lieve begeleiders jou voor het laatst naar onze bus droegen. En hij was erbij toen Jasmijn, Erik, Morris en ik jou naar het crematorium brachten. En hij was erbij toen we daar zonder jou weggingen. Hij was erbij van het begin tot het eind. Zonder dat we hem opmerkten. Integer en met oog voor detail en dat wat belangrijk was.
Vorige week kregen we de foto’s. Als ik de beelden bekijk beleef ik de dag opnieuw en zie ik dingen die aan me voorbij zijn gegaan. Sommige foto’s intens verdrietig; zoals het moment dat je uit jouw bed getild wordt of het intieme moment met ons gezin in het crematorium. Andere foto’s zijn vol kleur, liefde en verbinding. Foto’s met zoveel mensen, taartjes, spelende kinderen en jouw prachtige mand met bloemen in het midden.
Het terugkijken van de foto’s is intens en troostend. We kunnen ze bekijken wanneer we daar behoefte aan hebben. Nu en later. Ik bekijk ze met een warm gevoel omdat ze weergeven dat jouw uitvaart precies was zoals we het van te voren in ons hoofd hadden. Zoals we het wilden voor jou. Het was een zware en tegelijkertijd lichte dag. Het was prachtig. Precies zoals jij, lieve Roos.
Ik mis je.
Elke dag een beetje meer…
Het afscheid van Roos is begeleid door Jeannet Admiraal.